باورهای غلط والدین کدامند؟

یکی از باورهای غلط والدین در مورد فرزندان خود این است که آنها گاهی در مورد فرزندان دو نوع فکر دارند. برخی از این افکار در حد آرزو است و برخی از افکار تبدیل به باور می شوند. همه ی والدین آرزو دارند فرزندانشان خوش بخت و موفق باشند.آنها همچنین باور داند که فرزندانشان می توانند قدرتمند و سعادتمند شوند. اما برخی والدین بر خلاف آرزوهایشان باور دارند که فرزندان آنها نمی توانند موفق باشند و بی عرضه هستند.

فرزندانی که والدین آنها آرزوهایشان و باورهایشان هر دو در راستای موفقیت و خوشبختی آنها است. اعتماد به نفس بالایی پیدا می کنند و آموخته های خود در زندگی را برای کسب نتیجه بهتر، به عمل تبدیل می کنند. این افراد هر روز بهتر از دیروز زندگی خواهند کرد.

در مقابل، فرزندانی که والدین آنها آرزوهایشان در جهت خوشبختی کودک است اما باورهایشان اعتقاد به ناتوانی کودک است. این والدین باور دارند که فرزندشان بی عرضه بوده و  شکست خواهد خورد. کودکان این والدین با وجود این باورهای غلط والدین، در جهت تحقق این باورها حرکت خواهند کرد. اینان حتی اگر آموزشهای مناسبی در جهت ساخت زندگی بهتر ببینند، آنها را به عرصه ی عمل نمی رسانند. و با وجود داشتن دانش و فهم کافی، چون آنها را عملی نمی کنند، زندگی بهتری نخواهند داشت.

این کودکان چون والدین خود را دوست دارند و ناخودآگاه آنها در جهت تحقق باورهای والدین حرکت می کنند، مانع پیشرفت و تعالی خود می شوند.

باورهای غلط والدین و خودشیفتگی:

وقتی آرزوی والدین برای فرزند خود، موفقیت و سعادت است، اما باور آنها به بی عرضگی و شکست کودک است. و این مطلب را اشکارا بیان می کنند، کودک نیز آگاهانه آن را درک می کند.

گاهی میان این کودکان و باورهای والدینشان جنگی شکل میگیرد. زیرا کودک میخواهد به هر قیمتی ثابت کند که بر خلاف نظر تحقیر آمیز والدین، او فردی موفق است. در این زمان است که اولین جرقه های ایجاد شخصیت خود شیفته در فرزند خورده می شود.

فرزندی که تحقیر شده است و درد کشیده است، حال میخواهد در پشت موفقیت های مادی واقعی یا غیر واقعی خود، دیگران را تحقیر کند.

ممکن است که فرد به موفقیت های بزرگی در دنیای مادی دست پیدا کند. اما او درد خود را به یک رنج دائمی تبدیل کرده است. او همواره از تحقیر شدن توسط والدین در کودکی، رنج می برد. ممکن است والدین در طول زمان نظر خود را تغییر دهند. اما کودکی که راه تحقیر دیگران و به رخ کشیدن موفقیت هایش برای کسب احترام والدین، بزرگ شده است، به این شیوه ادامه خواهد داد و زندگی عاطفی خود را نابود خواهد کرد.

درماندگی:

اما اگر، کودک در جنگ آگاهانه با باورهای والدین شکست بخورد و قدرت تحقیر دیگران را به دست نیاورد، تبدیل به شخصیت درمانده می شود. او نه  تنها پذیرای تحقیر والدین است، بلکه تحقیر دیگران و خود را نیز می پذیرد. او هر روز درمانده تر از روز قبل شده و تسلیم افسردگی می شود. این افراد به نوع افراطی از باورهای والدین خود تبدیل می شوند و اکنون به طور ناخودآگاه با بدبخت کردن خود، انتقام تحقیر شدن را از والدین خود می گیرند.

با توجه به مطالب عنوان شده، باید پیشنهاد کرد که بهتر است، به جای تحقق بخشیدن به باورهای غلط والدین، تلاش کنیم تا آرزویی که آنها برای خوشبختی ما دارند، را تحقق ببخشیم.

” دکتر فرزانه پیرمرادی”

دکتری تخصصی روانشناسی

اینستاگرام: dr.farzaneh.pirmoradi@

رفتن به تماس با ما  _ محصولات